Ӱярня пайремым пеш веселан эртарат. Озавате-влак Ӱярнялан мелнам лыҥак кӱэштыт, вара ушкал ӱй дене шӱрат. Тыгак ӱячам, эгерчым, перемечым, тӱрлӧ кӧрган когыльым, ӱян туарам, шоҥешталтше пурам пайрем ӱстелыш ямдыленыт, уна-влакым шунен пукшеныт. Нунын толмыштлан еш моткоч йывыртен, молан манаш гын пиалым кондат манын ӱшанен.

Калык, мотор марий вургемым чиен, лыжга марий мурым йоҥгалтара, кушта, «шуршым почка».

Ӱярня годым марий-влак мунчалташ йолгурыкым ыштат. Мужырын-мужырын, кид кучен шогалын мунчалтат. Ӱярня арнян пытартыш кечынже, сурт-печыште погынышо куштырам поген йӱлалтат. «Ӱярня каен! Вес ийлан адак тол!» манын кычкырен, тулото ӱмбач тӧрштылыт, ломыжшым пакчаш але пасуш шават.

Пайрем арняште игечым тӱткын эскерат, пӱртӱс ончыклык кеҥеж могай лийме нерген раш каласен.